hberik@yahoo.com

     Yakın bir arkadaşım iş nedeniyle 2018 Haziran ayında İzmir’e taşındı. Aslen Osmaniyeli olan bu arkadaşım eğitim hayatının büyük bir bölümü ve iş hayatı İstanbul’da geçmiş üst düzey beyaz yakalı. Üç çocuk babası. Hayat insana hiç beklenmedik rotalar çizebiliyor. Ailesini kısa vadede hareket ettirmesi çok da kolay olmayacağı için İzmir’e taşıyamadı. Çok da iyi anlıyorum. Çocukların okulları ona göre düzen vs birçok değişken var biliyorsunuz.

     Geldiği Haziran ayı tam da yazın başlangıcı olduğu için alışması biraz daha kolay oldu. Önce herkes Cuma günü bir yerlere kaçıyor şehir bomboş kalıyor nasıl bir iş anlamadım dedi. Yaz aylarının sonuna doğru o da eğer ailesinin yanına gitmediyse yavaş yavaş sahil kasabalarına gitmeye başladı. Foça’yı çok sevdi. Sakin dingin bir yer dedi.

     Bir Foçalı olarak çok hoşuma gitti. Güzel İzmir’in yaz aylarındaki yavaşlığı ona biraz fazla yavaş gelmişti;  ama baktım sonbahar akşam üstülerinde o da Kordon’a gitmeye başladı. İzmir’de yaşayan eski arkadaşlarıyla bağını kurmuş yeni arkadaşlar edinmişti. Ben de gelip arayınca özellikle akşam iş çıkışı buluşalım demeye başladı. Bir keresinde sabah kahvaltısını Alsancak Dostlar fırınında edelim demişti. Ben de ona yavaştan İzmirli olmaya başladın demiştim. Karşıyaka’ya arabasıyla değil vapurla gitmeyi öğretmiştim baktım o alışkanlıkta tamam.

     Dün sabah yine kahvaltı ettik. Bana bu sefer Lozan da Leone de buluşalım oradan işe yürüyerek gideriz dedi. İzmirlilik iyice işlemiş belli ki. Baksanıza yürüyerek ofise gideriz dedi.
     Kahvaltıda bana İzmirli ile ilgili enteresan bir gözlemini söyledi. Hani İzmirli için birbirini tutmaz derler ya ben tespite hiç katılmıyorum aksine çok enteresan bir bağlılık var dedi. Nasıl yaptın bu gözlemi dedim.

     Deprem oldu eşi benzeri görülmemiş bir birlik beraberlik gördüm. İnsanlar canı gönülden ve hiçbir çağrı beklemeden kendilerinin bir araya gelip organize olmalarında çok etkilendim dedi. Aynısı sel olunca oldu dedi. Şehri yönetenlerin bu şehirde işi çok kolay.

     İzmirli devletten bir şey beklemeden hemen kendisi organize oluveriyor bu çok önemli bir dayanışma dedi. Gerçekten de öyle değil mi? Bizim hiç fark etmediğimiz birlik beraberlik, karşılıksız yardım etme refleksimiz buralı olmayan birine ne kadar etkileyici gelmiş.