Akıp geçen zamanın yerine konulamaması, insanoğlu nezdinde bilgi, beceri başta olmak üzere tüm üstün sıfatlı terim ve tabirlerin toplamına dair bir mutlak çaresizliği resmeden hayati gerçekçiliktir.
Geçmişten günümüze intikal eden olayların tarihi, çevrimlerin tarihi ve ebedi zaman tefrikası ile anlaşılabilir bir bağlantı dinamiğine ihtiyaç duyulması gayritabii ve sistematik kurulumlara alternatif potansiyeli geliştirebilecek başlangıçların gereğidir.
Bu tablonun en belirgin misali iktisadi anlayış ile teknolojik aşamaların hayati tüketim ajandasına kesinlikle tesir eden operasyonel başarılarıdır.
Dünya Yaratıcı fikri çalışmalar ile ortaya çıkan ürün ve neticelerin kuvveden fiile dönmesi hususuna yaklaşımların ‘zaman’ kavramının önemi ve vazgeçilmezliğini elle tutulur, göz ile görülür biçimde olması talebinden çok ötelerdedir.
The Eastman Kodak(1888) şirketini hatırlayanlar henüz dahi 1997 yılında 160 bin çalışanı olan küresel fotoğrafçılığın %85’ni kapsayan sabit kurumun, RochesterNY nüfusunun önemli bölümünü bir başka yazılım devi Xerox ile istihdam eden dünya markası idi. Keza Nokia gibi telekomünikasyon vb pek çoğu hiç de kötü olmadıkları halde kendilerini durdurmak zorunda kaldılar.
Yazılı tarihi bir yana bırakıp, çevrimlerin tarihini ebedi zaman kavramının sınırsızlığında idrak ederek potansiyel yaratabilme kabiliyeti kolay olmasa da, nasıl bir anlam taşıdığını farklı bir kulvarda kullanılmışlığını, önde gelen yatırımcı Warren Buffet’in şu sözlerinden somutlaştırıyoruz:
“Başarılı bir yatırım sabır, disiplin ve zaman gerektirir. Ne kadar yetenekli olduğunuz ya da ne kadar efor harcadığınızın bir önemi yok. Bazı şeyler sadece zaman gerektirir. 9 farklı kadını hamile bırakarak 1 ayda bebek sahibi olamazsınız.”
Sistemin ‘kriz’ metodolojisi, kendi yapısal krizlerini zaman içinde kullanarak tabii bir sonsuzluk imajı ve intibaı yaratmaya dayanır. Uber, sadece bir yazılım adı, kendi arabaları yok bugün dünyanın en büyük taksi fuarı. Airbnb, bugün dünyanın en büyük otel şirketi ancak dünyada bir tek oteli yok. Önümüzdeki on yılda muhtemelen dünyanın ne kadar değişebileceği konusunda ister istemez düşünmeye sevk ediyor.
Günümüzde hegemon güçlerin aralarındaki mücadeleler; kendilerinden geri kalanın adeta teferruat sayıldığı bir dünya düzeninde benzer usul ve yöntemlerle hareket etmenin devamında bir şekilde dominant olabilmenin sürdürülebilirliği mücadelesidir.
