Seksenli yılların sonlarına doğru Orta Doğu ülkelerinden birinde, televizyon üretimi projesi için değeri birkaç 10 milyon dolar olan parça temini ihalesini kazandık. Japonya’dan temin edeceğimiz parçaları Türkiye’de gruplayıp, bazılarını birleştirip son montaj için o ülkeye gönderecektik.
Tüm operasyonu çok güzel kurgulayıp planladığımızdan her şey yolunda gidiyor ve zaman zaman karşılıklı geri bildirimlerde bulunmak ve bilgi paylaşmak için Japon firmasının ofisinde buluşuyor, işe fiilen başlamak için ise ilgili akreditifin bankamıza ulaşmasını bekliyorduk.
Alıcının devlet kurumu ve geçmişe yönelik çok güzel deneyimlerimiz olması nedeni ile de beklediğimiz akreditifin gecikmesinden endişelenmiyorduk.
Günler böyle geçiyor ve haftada en az bir kere Japonlarla onların ofisinde buluşmaya devam ediyorduk. Bu ziyaretler sırasında bir şey dikkatimi çekmişti. Bizler erkenden toplantıya başlarken saat 10’dan sonra kapı önüne bir Mercedes marka otomobil yanaşıyor ve içinden oldukça yaşlı bir adam çıkıp az ilerideki bir odaya girip kapısını kapatıyordu. Tuhaf olan ise yürüdüğü yaklaşık 20 metre içinde herkes önünde saygı ile eğiliyordu. Merakıma yenilip şirketin Genel Müdürüne sorduğumda ne pozisyonunu ne de şirket içinde ne yaptığı konusunda bir şey söylemediği çok kısa bir cevap almıştım. O beyin ismi Hiroshi’dir.
Bu kadar…
Günler geçti ve akreditif bir türlü gelmedi. Sonra bir gün Japonlar bizi çok önemli kaydı ile acilen ofislerine davet ettiler. Toplantıda Japon Yen’inin Amerikan doları karşısında çok değer kazandığını ve paritenin I USD=120 Japon Yen’ine ulaşması halinde teminatlarını yakıp işi yapmayacaklarını söylediler.
Başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Ben işin parasal yönünden daha fazla projeyi yaparak edineceğimiz deneyimi önemsiyordum. Zira böyle bir projeyi yapmak bize müthiş bir deneyim kazandıracak ve yeni projelere daha güvenli atılmamıza zemin oluşturacaktı.
Yarım saatlik çok zorlu geçen toplantı neredeyse yumruklaşma aşamasına gelmişti ki “İki gün sonra bir daha görüşelim” deyip dağıldık.
İki gün sonra masada karşılıklı oturduğumuzda iki taraf açısından da hiç bir şey değişmemişti. Kendi kendime “Neden buradayız ki?” diye sordum.
Sonra toplantı salonunun kapısı bir daha açıldı ve içeri Bay Hiroshi girdi. Japonlar hep birlikte ayağa kalkıp onu selamladılar. Bay Hiroshi elini hafifçe sallayıp masanın başına geçti.
Doğrusu etkilenmedim desem yanlış olurdu. Japon Genel Müdür konuyu ana hatlarıyla Bay Hiroshi’ye anlattı ve sustu. Birkaç dakika geçen sessizlikten sonra Bay Hiroshi yumuşak bir ses tonu ile ağır ağır konuşarak her iki tarafı da anladığını, benzeri birkaç tecrübesini bizlere aktaracağını söyledi.
Geçmiş gün, neler söylediği pek aklımda kalmadı ama sözlerini bitirdiğinde sorun iki taraf açısından da birkaç detay dışında çözülmüştü.
Aradan birkaç hafta geçti, akreditif bize ulaştı ve başka hiç sorun yaşamadan teslimatlar yapıldı. Tüm paydaşlar mutlu oldu.
Uzun yıllar süresince zaman zaman Bay Hiroshi’yi saygıyla anıp kendi kendime şu soruyu sordum. Bay Hiroshi’de olup da bizde olmayan neydi? Önemli olan bilgi ise o bizde fazlasıyla vardı. Bizde ona göre eksik olan şey ise tecrübeydi. İyi de her şey sadece tecrübe ile çözülebilir miydi?
Bilgi nedir?
Bilgi, bir kişinin çevresiyle etkileşim içinde olduğu, deneyimlediği ve anlamlandırdığı verilerin bir sonucudur. Bilgi, genellikle öğrenme, gözlem, deneyimleme veya düşünme süreçleriyle elde edilir. Bu süreçler sonucunda elde edilen bilgi, bir konu, bir olay veya bir durum hakkında anlam ve anlamlandırma içerir.
Ya tecrübe?
Bu konuya biraz daha detaylı gireceğim.
Tecrübe, bireyin yaşamı boyunca edindiği bilgi, beceri, deneyim ve anlayışları ifade eden geniş bir kavramdır. Bu deneyimler genellikle kişinin çeşitli durumlarla karşılaşması, sorunlarla başa çıkması, başarılar elde etmesi ve hayatın çeşitli yönlerini keşfetmesiyle birlikte gelişir.
Tecrübe, bireyin içsel dünyasını zenginleştiren ve dış dünya ile etkileşimde bulunduğu süreçlerden oluşur. Bu süreçler, kişinin mesleki alanında, ilişkilerinde, hobilerinde, kişisel gelişiminde ve diğer yaşam alanlarında edindiği deneyimleri içerir. Tecrübe, genellikle zamanla biriktirilen ve kişiyi olgunlaştıran bir öğrenme sürecidir.
Tecrübe aynı zamanda hatalardan ders çıkarma, problemleri çözme yeteneğini geliştirme, karar verme becerilerini artırma ve başkalarıyla etkileşimde bulunma konularında önemli bir rol oynar. Kişinin sahip olduğu tecrübeler, onun bakış açısını şekillendirir, kişisel gelişimine katkıda bulunur ve genel olarak yaşam kalitesini artırır.
Bilgi ile Tecrübe arasında bir bağ var mıdır?
Evet, tecrübe ile bilgi arasında yakın bir ilişki vardır. İki kavram, genellikle birbirini tamamlayan ve birlikte değer kazanan unsurlardır. İşte tecrübe ile bilgi arasındaki bağlantıyı anlatan bazı temel noktalar:
- Tecrübe Bilgiyi Oluşturur: Tecrübeler, bireyin yaşamı boyunca karşılaştığı durumlar ve deneyimlerdir. Bu deneyimler, bireye çeşitli bilgiler sunar.
- Bilgi Tecrübeyi Şekillendirir: Bilgi, bireyin sahip olduğu anlayış, bilinç ve bilgi birikimini ifade eder. Bu bilgi, bireyin tecrübelerini değerlendirmesine, olaylara anlam katmasına ve gelecekteki kararlarını etkilemesine yardımcı olur.
- Tecrübe Bilgiyi Pratikleştirir: Bir konu hakkında teorik bilgiye sahip olmak önemli olsa da bu bilgiyi gerçek hayatta uygulamak için tecrübeye ihtiyaç vardır. Pratik deneyimler, bilgiyi günlük yaşamda kullanılabilir, uygulanabilir ve daha değerli hale getirebilir.
- Bilgi, Tecrübelerden Çıkarılabilir: Kişinin edindiği tecrübelerden çıkardığı öğrenmeler, bilgiyi oluşturur. Hatalardan ders çıkarma, başarıları değerlendirme ve genel olarak deneyimlerden öğrenme süreci, bilgiyi geliştirir.
- Bilgi, Tecrübeleri Yönlendirir: Bilgi, bireyin gelecekteki tecrübelerini yönlendirme ve şekillendirme potansiyeline sahiptir. Bilgi sahibi olan bir kişi, karşılaştığı durumları daha iyi anlamak ve başa çıkmak için bilgi birikimini kullanabilir.
Sonuç olarak, tecrübe ve bilgi arasında karşılıklı bir etkileşim vardır. Bir bireyin hayatındaki deneyimler, bilgi oluştururken, sahip olunan bilgi de gelecekteki deneyimleri etkileyebilir.
Etrafınızdaki Bay Hiroshi’lere önem verip saygı duymanız ve onlardan ilham almanız dileklerimle…
